Pierwszy projekt budynku pływalni powstał w 1906r. Vereinighte Konigs – und Laurahutte Akitien – Geseleschaft ( Die Berg – Varwaltung ) zwróciła się w kwietniu 1907r. do Zarządu Gminy Siemianowic o wydanie zezwolenia na wybudowanie pływalni dla pracowników wspomnianej Spółki.
Jako miejsce przyszłej budowy wskazano plac na końcu ulicy Pocztowej (ob. Jana Śniadeckiego) przy nasypie, po którym biegną tory kolejowe.
Ówczesny dyrektor kopalni wyrażał chęć splantowania przyległego do nasypu terenu, celem przygotowania miejsca pod budowę i wskazując, jaka ozdobą nowo wytyczonej ulicy mógłby stać się uporządkowany i ładnie zabudowany plac.
Do pisma dołączone zostały plany – barwny rysunek fasady i elewacji bocznej, przekrój podłużny, poprzeczny i rzuty poszczególnych kondygnacji ( szczególnie części zawierającej nieckę basenu).
Plany wykonane zostały w styczniu 1907 roku, a autorem ich był budowniczy Emil Twrdy z Pszczelnika. Do dokumentacji dołączono szkicowy rysunek zagospodarowania placu przed pływalnią.
Miejsce usytuowania budynku wcześniej należało do Jakoba Komselli i było nie zagospodarowane (była to łąka). Projektant Twrdy wykonał również obliczenia statyczne.
W maju 1907 roku budowniczy gminy – Toballa – wydał pozwolenie na budowę basenu . 29 sierpnia 1907 roku firma Baugesellschaft fur Lolat – Elsenbeton Kattowitz/Technisches Bureau zatwierdziła obliczenia statyczne wykonane do tego projektu.
Koszt budowy całości wyliczony 4 września 1907 roku wynosił 62 000 Marek. 24 kwietnia 1908 roku die Berg – Verwaltung Vereinigte Konigs – und Laurahutte Aktien Gesellschaft powiadomił naczelnika gminy Siemianowice o zakończeniu prac budowlanych i możliwości oddania basenu do użytku.
25 lipca 1908 roku poinformowano naczelnika gminy, że w charakterze kąpielowego zatrudniony zostanie Albert Makosch (górnik strzałowy), urodzony 22 października 1875 roku, a jego zastępca – Stanisław Rzychoń (strażak), urodzony 4 lipca 1881 roku. Albert Makosch pracował wcześniej przez 4 lata jako kąpielowy w kąpielisku koło Dusseldorfu, natomiast Rzychoń ukończył szkołę pielęgniarską w Nysie.
W trakcie przebudowy w 1908 roku przeprojektowano wejście do pływalni i do piwnic. Zaprojektowano też przejście z części piwnicznej do części mieszczącej basen.
Po lewej stronie fasady mieściło się zejście do piwnic, gdzie była kotłownia, pomieszczenie na węgiel oraz kable wysokiego napięcia.
Wejściem po prawej stronie fasady wchodziło się do klatki schodowej, która w dół prowadziła do przechowalni sprzętu, a w górę na basen.
Przez poczekalnię i suszarnię wchodziło się na emporę wysuniętą nad niecką basenu, gdzie znajdowały się kabiny do przebierania i przechowywania ubrań (13 po każdej stronie). Empory miały szerokość 3,44 m, a kabiny 1,10 m.
W części środkowej krótszej ściany znajdowała się trampolina i schody prowadzące na niższy poziom, gdzie były prysznice i niecka basenu. Zajmowała ona powierzchnię 16 x 8 m i podzielona była tak, że 2/3 przeznaczone były dla osób umiejących pływać, a 1/3 dla dopiero uczących się.
Wokół basenu było obejście szerokie na 2 m wzdłuż krótszych ścian i na 2,30 m wzdłuż dłuższych ścian. W dłuższych ścianach zaprojektowano po 4 prostokątne okna zwieńczone półkoliście, krótszą ścianę natomiast doświetlało jedno duże trójdzielne okno także na zakończone półkolistym zwieńczeniem.
Nad niecką basenu zostało zaprojektowane sklepienie pozorne, podtrzymywane za pomocą żelaznej kratownicy. Część środkową – nad niecką stanowił świetlik. Jako pokrycie dachu przewidziana była szarobłękitna dachówka ułożona w „ogon bobra” (karpiówka). Na obu poziomach basenu były toalety, pralnia (na górnym) i poczekalnia (na dolnym). Wszystkie pomieszczenia basenu ze względów sanitarnych były wyłożone flizami (płytkami ceramicznymi).
Na przełomie lat 50-tych i 60-tych XX w. przedłużono budynek pływalni o 14 metrów , a basen o wymiarach 16,33 m x 8,60 m powiększono na 25 m x 8,60 m . długości. Przy tej przeróbce wyburzono tylną ścianę z trójdzielnym oknem zwieńczonym półkoliście.
W 1994r. nieużytkowany obiekt został przyjęty przez gminę Siemianowice Śląskie, i uruchomiony po pierwszym remoncie w październiku 1995 roku.
W 1997 roku pływalnia została decyzją Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w Katowicach wpisana do rejestru zabytków ówczesnego Województwa Katowickiego.
